SÖZLERİ:
Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu.
Aşk kusurlara kördür. Her zaman neşeye meyillidir. Kanunsuz, kanatlanmış ve sınır tanımazdır ve aklın bütün zincirlerini kırar.
Her konuşanı dinle, ama az konuş. Herkesin fikrini öğren, fakat kendi fikrin sana kalsın.
Ne borç alın ne borç verin. Çünkü borç veren hem parasını hem arkadaşını kaybeder. Borç almak ise tutumluluğu törpüler.
Bazıları günahla yükselir ve bazıları faziletle batar.
Dost, ne olduğunuzu bilen, nereden geldiğinizi anlayan ve neye dönüştüğünüzü kabullenen ama yine de gelişmenize izin veren kişidir.
Korkaklar ecelleri gelmeden pek çok kez ölürler. Cesurlar ise ölümü yalnızca bir kez tadarlar.
Felaket, kabarık dost sayısını sıfıra indirir.
Deli, aşık ve şairin ortak yönü yoğunlaştırılmış hayalgücüdür.
İnsanların gülüşlerinde hançerler gizlidir.
Ne kadar da fakirdir sabrı olmayanlar.
Aşk, vicdanın ne olduğunu bilemeyecek kadar toydur.
İnsanların yaptıkları fenalıklar arkalarından yaşar, iyilikler çok zaman kemikleriyle beraber gömülür.
Sevgisini göstermeyen sevmiyordur.
Bütün dünya bir sahnedir, ve bütün erkekler ve kadınlar yalnızca birer oyuncu : Çıkışları ve girişleri vardır hepsinin; ve bir insan hayatı boyunca birçok rolde oynar.
Fazla hayır şer getirir.
Kelimeler kıt olunca nadiren boşa harcanır.
Vicdan, korkakların kullandığı bir sözcüktür. Aslında güçlüleri korkutmak için icat edilmiştir.
Her parlayan şey altın değildir.
Şüphelerimiz haindir. Denemekten çekinmemize yol açarak kazanabileceğimiz pek çok iyi şeyden bizi mahrum ederler.
Suçlu insan öyle olmaz endişelerle doludur ki mahvedilmekten korkarken, kendi kendini mahveder.
ŞİİRLERİ:
116. Sone
Bence engel tanımaz gerçek bir aşkla
Sevmiş olanlar. Aşk demem aşka
Değişik durumlarda değişip duruyorsa,
Ya da meyil duyuyorsa bırakmaya ilk fırsatta.
Aşk dediğin fırtınaya bakar ve titremez asla;
Ah, hayır! Her daim duracak bir işarettir,
Bir yıldızdır, dönenen teknelere rehberdir,
Boyu posu ölçülse de bilinmez değeri nedir.
Zamanın oyuncağı olmaz; gül dudaklı
Ve yanaklı aşkı götürebilir sallasa zaman orağını;
Değişmez aşk kısa da sürse saatler ve haftalar,
Aşk dediğin kıyamete dek yaşar.
Eğer yanlışım varsa ve bu bana kanıtlanırsa,
Demek hiç yazmamışım, kimse sevmemiş asla.(en çok istek alan şiiridir)
-------------------------
Korkuyorum
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
İşte,bunun için korkuyorum;
Beni de sevdiğini söylüyorsun...
Korkuyor
İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.
Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.
Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.
Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermedigi için.
Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için.
---
Bazen
Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,
Güneş kucağındadır, bilemezsin.
Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,
Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.
Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.
Uçar gider, koşsan da tutamazsın...
---
Unut Gitsin
Yas mas tutma sevgilim, öldüğüm zaman.
Toprakta böceklere güldüğüm zaman
Duyurunca, paslı sesiyle, ölüp gittiğimi, bir çan...
Yas mas tutma sevgilim, öldüğüm zaman
Çürüyen gövdem gibi, yitip gitsim aşkın da...
Ne bir mektup kalsın bizden, ne bir söz, ne bir eşya...
Unut gitsin adımı, arkamdan da ağlama
Göz yaşınla da eğlenir, onu da alıp-satar bu dünya..
---
bütün dünya bir sahnedir...
ve bütün erkekler ve kadınlar
sadece birer oyuncu...
girerler ve çıkarlar.
bir kişi bir çok rolü birden oynar,
bu oyun insanın yedi çağıdır...
ilk rol bebeklik çağıdır,
dadısının kollarında agucuk yaparken...
sonra mızıkçı bir okul çocuğu...
çantası elinde, yüzünde sabahın parlaklığı
ayağını sürerek okula gider...
daha sonra aşık delikanlı gelir,
iç çekişleri ve sevgilinin kaşlarına yazılmış şirleriyle...
sonra asker olur, garip yeminler eder.
leopara benzeyen sakalıyla onurlu ve kıskanç,
savaşta atak ve korkusuz,
topun ağzında bile şöhretin hayallerini kurar...
sonra hakimliğe başlar,
şişman göbeği lezzetli etlerle dolu,
gözleri ciddi, sakalı ciddi kesmli...
bilge atasözleri ve modern örneklerle konuşur
ve böylece rolünü oynar...
altıncı çağında ise palyaço giysileriyle,
gözünde gözlüğü, yanında çantası,
gençliğinden kalma pantalonu zayıflamış vücuduna bol gelir.
ve kalın erkek sesi, çocukluğundaki gibi incelir.
son çağda bu olaylı tarih sona erer.
ikinci çocukla her şey biter.
dişsiz, gözsüz, tatsız, hiç bir şeysiz.
-----------------
sana önceden yazdığım dizeler yalan söylüyordu;
seni bundan daha çok sevemem diyenler hani;
ama o zamanlar aklım bir türlü almıyordu,
içimdeki alevin daha da parlak yanabileceğini.
oysa zaman, kralların fermanını bile değiştirir,
yeminler arasına girer, milyonlarca oyunuyla,
kutsal güzelliği karartır, sivri niyetleri köreltir;
nice dik başları değişimin çarkına uydurur sonunda;
heyhat! ben de zaman denen zorbanın korkusuyla,
'en çok şimdi seviyorum seni,' diyemez miyim;
aşkımdan kuşku duymadığım, en emin olduğumda,
geleceği unutup, o güne taç giydiremez miyim.
aşk bir bebek olduğuna göre,
hayır, bunu diyemem,
büyümesini sürdüren şeyi,
büyümüş gibi göremem.
-------------------------------------------------------------------------------
Benzetebilir miyim bir yaz gününe seni?
Sen daha sevimlisin, daha sakinsin ondan.
Sert rüzgarlar Mayısın narin çiçeklerini.
Hırpalar ;Yaz ise pek çabuk geçer...Durmadan!
Bazan, kızgın olarak,parlar gözü semanın...
Bir karartıyla sık sık söner altın bakışı ;
Her güzel,güzelliğini kaybeder: Tabiatın-
Sebep olur da bazan bu kararsız akışı!
Fakat senin ebedi yazın hiç sönmeyecek,
Dönmeyecek sendeki güzellik bir yalana.
Ölüm sana yaklaştı diye, öğünmeyecek:
Sen eşitken ebedi mısralarla zamana
Yaşadıkça insanlar, görebildikçe gözler,
Seni yaşatmak için yaşayacak bu sözler
ve bütün erkekler ve kadınlar
sadece birer oyuncu...
girerler ve çıkarlar.
bir kişi bir çok rolü birden oynar,
bu oyun insanın yedi çağıdır...
ilk rol bebeklik çağıdır,
dadısının kollarında agucuk yaparken...
sonra mızıkçı bir okul çocuğu...
çantası elinde, yüzünde sabahın parlaklığı
ayağını sürerek okula gider...
daha sonra aşık delikanlı gelir,
iç çekişleri ve sevgilinin kaşlarına yazılmış şirleriyle...
sonra asker olur, garip yeminler eder.
leopara benzeyen sakalıyla onurlu ve kıskanç,
savaşta atak ve korkusuz,
topun ağzında bile şöhretin hayallerini kurar...
sonra hakimliğe başlar,
şişman göbeği lezzetli etlerle dolu,
gözleri ciddi, sakalı ciddi kesmli...
bilge atasözleri ve modern örneklerle konuşur
ve böylece rolünü oynar...
altıncı çağında ise palyaço giysileriyle,
gözünde gözlüğü, yanında çantası,
gençliğinden kalma pantalonu zayıflamış vücuduna bol gelir.
ve kalın erkek sesi, çocukluğundaki gibi incelir.
son çağda bu olaylı tarih sona erer.
ikinci çocukla her şey biter.
dişsiz, gözsüz, tatsız, hiç bir şeysiz.
-----------------
sana önceden yazdığım dizeler yalan söylüyordu;
seni bundan daha çok sevemem diyenler hani;
ama o zamanlar aklım bir türlü almıyordu,
içimdeki alevin daha da parlak yanabileceğini.
oysa zaman, kralların fermanını bile değiştirir,
yeminler arasına girer, milyonlarca oyunuyla,
kutsal güzelliği karartır, sivri niyetleri köreltir;
nice dik başları değişimin çarkına uydurur sonunda;
heyhat! ben de zaman denen zorbanın korkusuyla,
'en çok şimdi seviyorum seni,' diyemez miyim;
aşkımdan kuşku duymadığım, en emin olduğumda,
geleceği unutup, o güne taç giydiremez miyim.
aşk bir bebek olduğuna göre,
hayır, bunu diyemem,
büyümesini sürdüren şeyi,
büyümüş gibi göremem.
-------------------------------------------------------------------------------
Benzetebilir miyim bir yaz gününe seni?
Sen daha sevimlisin, daha sakinsin ondan.
Sert rüzgarlar Mayısın narin çiçeklerini.
Hırpalar ;Yaz ise pek çabuk geçer...Durmadan!
Bazan, kızgın olarak,parlar gözü semanın...
Bir karartıyla sık sık söner altın bakışı ;
Her güzel,güzelliğini kaybeder: Tabiatın-
Sebep olur da bazan bu kararsız akışı!
Fakat senin ebedi yazın hiç sönmeyecek,
Dönmeyecek sendeki güzellik bir yalana.
Ölüm sana yaklaştı diye, öğünmeyecek:
Sen eşitken ebedi mısralarla zamana
Yaşadıkça insanlar, görebildikçe gözler,
Seni yaşatmak için yaşayacak bu sözler