Behçet Necatigil Şiirleri

BEHÇET NECATİGİL: 1916 Kastamonu  - 1979 İstanbul.  Edebiyat öğretmeni
    

siz gene o maskeli balodan döndünüz
-ben bu ismi verdim hayata-
duracak haliniz kalmadı ayakta,
soyunup dökününüz.
siz kurt oğlu kurtsunuz
bir ben biliyorum sizi
bir ben görüyorum, kuzu postuna girdiğinizi,
bravo, gene nasıl da yutturdunuz!
gene parmağım ağzımda kaldı
masumluk akıyordu yüzünüzden
gene nasıl da çevirdiniz üstünüzden
dünyanın bakışını kurtlara karşı.
yaklaştılar yanınıza korkusuz
gene her birini kıstırdınız, gizli
tıkır tıkır yürütürken işinizi
gene bıyık altından gülüyordunuz.
maskeli balo bitti, gene gece, evinize döndünüz
ayakta duracak haliniz kalmadı
bakmayın aynalara, aynalar kirli
aynalarda rezil olur yüzünüz.
-------------------------

SEN, BEN, O
Her ben, dolaylı bir şekilde bir seni anlatış, bir senden yakınıştır.
Çünkü benim yerim seninle onun arasındadır.
Ve o değildir bana yakın olan, sensin.
Ben ben olsam dilbilgisi kitaplarındaki tekil şahıs zamirlerini şu
sıraya göre düzenlerdim.
Sen, ben, o!
Başta sen gelir, çünkü ben diye bir şey yok sen olmadıkça.
Her ben, benliğini senle anlar 
--------------------------